Walvissafari

Toen wij de kaartjes hadden moesten wij wachten op de gidsen, die in het museum eerst een rondleiding met uitleg gaven. Zo weten wij nu, dat een potvis wel 60 km. per uur kan zwemmen. Je zou er dus achter kunnen waterskieën.....
Zij eten vooral reuzeninktvis, die zij daar op ware grootte hadden staan, de ogen van zo'n inktvis zijn zo groot als een mensenhoofd.
Het hele beest wordt in 1 hap verslonden door de potvis.

Wij hadden een mooie boottocht en kregen geen geld terug......
Aan boord was koffie, thee en koekjes en reddingsvesten.
Het wordt spannend zodra de stuurman bijdraait en de motor stillegt, de mensen aan boord worden dan ook heel stil en gespannen. Een man zit op de uitkijk, met een koptelefoon op, om de geluiden onderwater op te kunnen vangen en dan dobberen en wachten.....
Dan ineens wordt doorgegeven aan stuurboord of bakboord en naderen zij de potvis zo veel mogelijk en zij zien wanneer hij gaat duiken, zodat iedereen de staart kan fotograferen. Dan blaast de potvis nog een keer en hup, daar gaat hij, heel sierlijk.
Deze excersitie herhaalden zij 3 keer, zoeken, wachten tot er weer 1 boven komt drijven.
Daarna werd er soep geschonken met een broodje en onderwijl vaart het schip terug naar Andenes en hebben wij in de verte nog een stuk of drie potvissen gezien.
Ik heb het op film staan (met mijn telefoon) maar weet niet of ik dit kan uploaden.